Shame on me…

Veel te lang geleden is het al dat ik hier nog iets postte… Maar het cliché klopt, eens je wordt opgezogen in de laatste details en voorbereidingen van je huwelijk, schuif je de andere dingen wat aan de kant. Zo ook deze blog, dus. Daarna kwam de huwelijksreis en was het ook al bijna tijd voor de eindejaarsfeesten, werd het drukker op het werk en ondertussen is het alweer maart. Excuses, excuses, ik weet het…

Maar het begon terug te kriebelen om te schrijven, dus hier zijn we weer! Deze blog begon oorspronkelijk als ‘huwelijksblog’ (als sofietim2016) in de aanloop naar onze trouwdag, maar aangezien die dag ondertussen al 5 maanden (5 maanden seg, de tijd vliegt!) achter ons ligt, ga ik ook over andere dingen schrijven. Dingen die me bezighouden, dingen die ik leuk vind, dingen die ik meemaak, kortom een ‘vleugje’ uit mijn leven. En daarom ook: een nieuwe blognaam! Welkom bij ‘Eau de Sofie’ 🙂

Maar eerst… hoe verliep dé grote dag dan? 1 oktober 2016, die dag waar we iets minder dan een jaar naartoe geleefd hadden? In één woord: perfect. Perfect omdat het exact was hoe we het gewild hadden, perfect omdat we zoveel geluk hadden met het weer, perfect omdat we de hele dag omringd waren door alle mensen die we graag zien, perfect omdat we die dag zó opnieuw zouden willen beleven.

Ik had me lang op voorhand voorgenomen om de dag zelf niet te stressen om wat fout zou kunnen gaan. Voor de mensen die mij kennen: dat is moeilijk voor mij. Want ik ben diegene die bij alles 1000 verschillende “wat als”-scenario’s klaar heeft. “Wat als het slecht weer zou zijn”, “Wat als ik ga vallen bij het naar voren gaan in de kerk”, “Wat als Tim mijn kleed niet mooi vindt’, … Maar de dag zelf dus… niets van dat! Ik kreeg van enkele gasten zelfs de opmerking dat zij zenuwachtiger waren dan ikzelf.

En verder… alle clichés kloppen. De dag vliegt voorbij, je vergeet stil te staan bij sommige momenten, ook al hadden we onszelf op voorhand voorgenomen om dat toch te proberen. Je voelt de liefde de hele dag door, niet alleen tussen jullie 2, maar ook van iedereen rondom jullie. Je eet niet genoeg door de hele opwinding, en daar heb je achteraf spijt van (toch zeker van dat geweldige dessertbuffet, verdorie toch). Je bent eerst supervoorzichtig met je kleed/sleep/sluier, na enkele uren laat je alles gewoon achter je aan slepen, want er zijn zoveel belangrijkere dingen.  Maar ook het cliché der clichés klopt gelukkig als een bus: we hebben genoten van begin tot eind en het is een dag die we zo zouden overdoen!

Een gedetailleerd verslag van onze grote dag (met enkele foto’s) volgt hier heel binnenkort!