2 maanden Emiel

Dag liefste Emiel,

Gelukkige vermaanddag! Al 2 maanden maak je ons leven mooier. De tijd mag nu even stil blijven staan, wat gaat het snel!

Elke dag opnieuw verbaas ik mezelf erover hoe groot mijn liefde voor jou al is, en elke dag nóg groter wordt. Zonder dat jij daar iets voor doet. Ik geef het toe: ik ben veranderd in zo’n emo-mama die tranen van geluk voelt opkomen telkens je iets doet waardoor mijn hart overloopt. Als je lacht wanneer ik “Goeiemorgen Emiel” zeg en je mij ziet, als je jouw warme lijfje nog even nestelt op mijn borst na het wakker worden en we zo een kwartiertje blijven liggen, als je lacht naar je papa wanneer hij thuiskomt van het werk, als je zelf schrikt van een geluidje dat je maakt, als je hevig tekeer gaat met je beentjes op de luiertafel of in het park, als je een pruillipje maakt of lacht in je dromen. Maar ook als mensen mij op straat zeggen “Oh wat een schoon kindje” of als ik zie hoe je iedereen al om je kleine vingertje kan winden en hoe iedereen zó fier op je is.

Je bent een stevig kereltje van al meer dan 6kg en 57cm. De borstvoeding gaat nog steeds goed, en wat ben ik daar blij om! Je krijgt eten op jouw verzoek, en ik vind het nooit een opgave. Ik ben fier dat je al 2 maanden zo goed groeit, enkel op mijn melk. Je kijkt meer en meer rond, herkent onze stemmen en beloont ons gepraat steeds vaker met je schattige lach. Je hebt ook al een echt karaktertje: eten moet onmiddellijk gebeuren als je honger hebt, want je hebt geen geduld, en tegen de slaap wordt overdag stevig gevochten, ook al ben je doodmoe. Je wil zoveel mogelijk zien en horen van wat er rond jou gebeurt. Je laat ook duidelijk merken met jouw schreeuwtjes of iets naar jouw zin is of niet. En dat is helemaal prima zo, kleine schat. Zowel mama als papa hebben een stevig karakter dus het is normaal dat je goed weet wat je wil. Eigenlijk ben je het grootste deel van de tijd een droombaby’tje dat gewoon tevreden is en ’s nachts al redelijk goed slaapt; soms zelfs al eens blokjes van 5uur. We boffen met jou als ons zoontje.

Ik groei nog steeds in mijn mama-rol, maar al bij al durf ik zeggen dat het mij heel goed afgaat. We slagen er soms zelfs al in om vóór 12u ’s middags al helemaal klaar te zijn: jij gewassen en aangekleed, allebei gegeten, mama gewassen, aangekleed én make-up erop, en dan nog tijd om eventjes te spelen. Op andere dagen eet ik mijn ontbijt dat al 2 uur klaar staat pas om half twaalf en heb jij in 1 uur tijd drie nieuwe pampers nodig, want kaka komt blijkbaar vlotter als je billetjes proper liggen 😉 Ach, ik neem elke dag hoe hij komt en geniet van alle momenten samen, je wordt al zo snel groot.

Emiel, wat koester ik elke dag met jou. 24/24 en 7/7 zijn we samen, en ik moet nu soms al slikken als ik denk aan de dag dat ik terug moet gaan werken in juni. Niet zozeer voor het werk (dat doe ik graag), maar wel omdat we dan niet meer continu samen zijn en ik jou zo ga missen. We beleven elk moment bewuster sinds jouw komst. Dat is ook zo mooi: genieten kreeg een andere dimensie toen we mama en papa werden. We staan meer stil bij de mooie dingen in het leven (waarvan jij op nummer 1), genieten intens van ons gezinnetje en de tijd met elkaar en beseffen dat dit geluk niet iedereen gegeven is, waardoor we echt dankbaar zijn.

Lieve, kleine vriend, ik was altijd al heel gelukkig in het leven, maar jij maakte van mij een mama. Dat is de mooiste rol die ik ooit zal hebben, en jij bent daarin mijn grootste geluk. Ik zie je doodgraag.

Dikke kus en tot volgende maand,

Mama x