Hoi lieve vriend,
Hier zijn we weer! De weegschaal geeft ondertussen +/- 8,7 kg aan en de kleerkast hangt vol met maatje 68. Ik schrik er telkens van als ik je op jouw speelmat zie liggen, je bent de voorbije maand echt zichtbaar gegroeid en ‘langer’ geworden.
Je begint echt te spelen en af en toe hoesten om de aandacht te trekken is ook leuk. Je schaterlacht (smelt), hebt je eigen stem ontdekt en vertelt dus hele verhalen in verschillende tonen en je reageert op dingen die we vaak herhalen. Soms lijkt het (of beeld ik me in) dat je mij bewust een knuffel geeft. Je slaat je armpje dan stevig rond mijn nek en legt je hoofdje tegen mij. Wat geniet ik van die momenten. Je houdt je speeltjes stevig vast en geeft ze zelf door van het ene naar het andere handje. Je bent -gelukkig- veel rustiger in de Maxi Cosi en bekijkt alles tot in de kleinste details, met als favoriet je eigen handjes en vingers. De hoeveelheid kwijl die je produceert is ongelofelijk, en daar kan mama’s schouder van meespreken. Alles wordt goedgekeurd met je mond en je begint een connectie te maken met Trix en Nina; als we buiten zijn volgt je blik ze overal.
Wat is er veel veranderd de laatste weken: ik ga terug werken, jij gaat naar de opvang en de oma’s. En tot nu gaat dat gelukkig allemaal heel vlotjes. Je drinkt je flesjes braaf leeg, je doet dutjes, je speelt en lacht en beloont mij met een mooie glimlach als ik je ’s avonds kom ophalen. Bij mama lukt het kolven op het werk gelukkig ook goed zodat je elke dag “verse” melk kan blijven drinken. De eerste week naar de opvang betekende voor jou ook de eerste verkoudheid. Vaak spoelen met fysiologisch water en mijn melk, dat hielp gelukkig wel.
De ochtenden beginnen nu vroeger en de avonden duren iets langer, want waar ik ervoor enkel rekening moest houden met mezelf, moet ik ’s morgens nu ook jou nog eten geven, wassen, aankleden en zorgen dat we allebei op tijd klaar zijn. Trouwens, over dat op tijd zijn: het helpt niet echt als jij telkens voor ik de deur wil uitgaan kaka doet… 🙂 Ach, ik bekijk het als enkele minuten extra mama-zoon tijd. ’s Avonds is het op tijd zijn in de opvang, jou eten geven (want je hebt die borsten wel gemist), veel knuffelen, eten maken, jou een badje geven, pyjama aandoen, jouw flesjes voor de dag erna klaarzetten en daarna de hele riedel flesjes en kolfbenodigdheden afwassen, afspoelen en steriliseren. En toch gaat alles redelijk vlot. Ik zei het eerder al, maar je papa en ik zijn een goed team. Zonder woorden of afspraken verdelen we de taken en helpen we elkaar. Ik ben er zeker van dat dat het geheim is dat organisatorisch alles (meestal) op wieltjes loopt.
Emieleke, ik kan niet geloven hoe snel alles gaat en vooral hoe snel jíj gaat. In mijn hoofd was je gisteren nog een kleine mini-baby, maar eigenlijk ben je al een echt kereltje aan het worden. Volgende maand ben je een half jaar bij ons, alweer een mijlpaal!
Tot dan kleine schat!
Dikke kus,
Mama
eaudesofie.com 